Enzi ya ukoloni ilihamasisha waandishi wa Uhispania kupenda New Spain. Pata maelezo zaidi juu ya fasihi ya wakati huu ..
Wakati Ukoloni ulivyoendelea, haswa kipindi cha Baroque, Spain mbili, ya Kale na Mpya, zilifanana zaidi, lakini kulikuwa na tofauti kubwa kati yao. Waandishi wengi wa Uhispania walitaka kuja katika nchi mpya: Cervantes mwenyewe aliomba bure nafasi mbali mbali katika falme za ng'ambo, San Juan de la Cruz wa kushangaza alikuwa tayari akiandaa kuondoka kwake wakati kifo kilipomfunga, na waandishi wengine, kama vile Juan de la Cueva, Tirso de Molina na mjanja Eugenio de Salazar walikaa miaka kadhaa katika nchi mpya.
Wakati mwingine msanii aliongezea uwepo wake wa kudumu kwa ushawishi ambao kazi zake zilifanya juu ya utamaduni wa baroque wa Ulimwengu Mpya, hata hivyo usemi wa fasihi wa New Spain una waonyeshaji wasio na kifani huko Carlos de Sigüenza y Góngora, Sor Juana Inés de la Cruz, Bernardo de Balbuena, Juan Ruiz de Alarcón, Francisco Bramón, Miguel de Guevara -Michoacan ambaye anasifiwa na sonnet maarufu "Mungu wangu hanisukumi nikupende", ambayo haitokani na San Juan de la Cruz, wala kutoka Santa Teresa- na hata Fray Juan de Torquemada.
Kuzungumza juu ya baroque ya fasihi tunaweza kufanya maoni kadhaa: Labda sifa inayotamkwa zaidi ya baroque ya fasihi ni, labda, tofauti. Hii chiaroscuro, ambayo katika kazi inajidhihirisha kama kitendawili, kupingana na matumizi ya thesis na antithesis, ni karibu dalili isiyo na shaka ya utumiaji wa lugha ya baroque: hebu fikiria, kwa mfano, sonnet ya Sor Juana Inés de la Cruz: "al Kwamba kutokuwa na shukrani kunaniacha nikitafuta mpenzi, / yule anayenifuata mimi huacha shukrani / huwa namwabudu ambaye upendo wangu unamtendea vibaya; / kutendewa vibaya ambaye upendo wangu unamtafuta kila wakati ", ndani yake, mandhari na maneno yaliyotumiwa ni onyesho kamili la moja na kinyume chake. Mwandishi hajidai uhalisi, wazo ambalo katika Renaissance wala Baroque halijali kama leo, lakini kinyume chake, dhana demímesisoimitatio, ambayo kwa Kihispania wazi ni "kufanana, kuiga tabia au ishara", mara nyingi ndio ilimpa mwandishi sifa yake nzuri na sifa. Hii ilihakikishia udadisi na heshima ya yule aliyeandika kazi. Kwa ujumla, mwandishi wa habari anaelezea vyanzo vyake na anaangazia waandishi wanaomshawishi. Kawaida huanzisha mlinganisho, kuingiza yao wenyewe katika muktadha wa ulimwengu. Kwa mfano, Sor Juana anafuata miongozo ya kawaida ya nambari ya jadi ya analojia ya baroque: linapokuja suala la kutoa heshima kwa mtu, kwa mfano katika kesi ya Allegorical Neptune, anamlinganisha na mungu wa kitamaduni. Lyric ilikuwa aina maarufu zaidi ya wakati huo, na kati yake sonnet ina nafasi maalum. Aina zingine pia zilipandwa, kwa kweli: hadithi na ukumbi wa michezo, tasnifu na barua takatifu na kazi zingine za sanaa ndogo. Washairi wa baroque, na ujanja wao, hutumia kitendawili, kisicho cha ukweli, kinachopingana, kilichotiwa chumvi, athari za hadithi, fasihi, athari kubwa, maelezo ya kushangaza, kutia chumvi. Pia hufanya michezo ya fasihi na quirks kama anagrams, nembo, mazes, na alama. Ladha ya kuzidisha inaongoza kwa ufundi au, kwa asili tunaweza kusema, kinyume chake. Mada zinaweza kutofautiana lakini kwa jumla huzungumza juu ya tofauti kati ya hisia na busara, hekima na ujinga, mbinguni na kuzimu, shauku na utulivu, muda mfupi, ubatili wa maisha , dhahiri na ya kweli, ya kimungu katika aina zote, hadithi, historia, wasomi, maadili, falsafa, ucheshi. Kuna msisitizo wa upishi na ladha iliyotamkwa ya matamshi.
Utambuzi kwamba ulimwengu ni uwakilishi, kinyago, ni moja wapo ya ushindi wa Baroque ndani na nje ya fasihi.
